Για την Εβδομάδα Ευαισθητοποίησης για την Ψυχική Υγεία, η Γεωλογική Εταιρεία εξετάζει τρόπους για να υποστηρίξει την ευημερία φοιτητών και επαγγελματιών γεωεπιστημών. Σε αυτό το δεύτερο από τα τέσσερα ιστολόγια, η Lesley Batty διερευνά πώς η εργασία πεδίου μπορεί να επηρεάσει την ψυχική υγεία και την ευημερία των μαθητών.
Η εργασία πεδίου είναι βασική δεξιότητα για πολλά θέματα και είναι προϋπόθεση για τη διαπίστευση πτυχίων από τη Γεωλογική Εταιρεία. Αυτό μπορεί να αποτελέσει σημαντικό εμπόδιο στη συμμετοχή των μαθητών με σωματικές αναπηρίες, γεγονός που τα τελευταία χρόνια έχει οδηγήσει σε αυξανόμενο ενδιαφέρον για την ανάπτυξη εργασιών χωρίς αποκλεισμούς. [1]. Ωστόσο, τα εμπόδια στη συμμετοχή για άτομα με παθήσεις ψυχικής υγείας (MH) δεν είναι τόσο καλά κατανοητά. Αυτό γίνεται όλο και πιο σημαντικό καθώς ο αριθμός των μαθητών που δηλώνουν αναπηρία ψυχικής υγείας έχει αναστήθηκε από 15% το 2013/14 σε 23% το 17/18. Ωστόσο, αυτό είναι πιθανό να είναι η κορυφή του παγόβουνου, καθώς έχει αποδειχθεί ότι οι καταστάσεις ψυχικής υγείας υποαναφέρονται λόγω στιγματισμού (το οποίο μπορεί να ποικίλλει ανάλογα με την κουλτούρα, το φύλο, τη σεξουαλικότητα και την πειθαρχία) και την έλλειψη επίγνωσης της σημασίας ή/και της διαθεσιμότητας υποστήριξης [2].
Ενώ οι φοιτητές βρίσκονται στην πανεπιστημιούπολη, η πρόσβαση σε υποστήριξη από στελέχη ευεξίας ή πρόνοιας, επαγγελματίες υγείας και άλλα δίκτυα υποστήριξης μπορεί να επιτρέψει την αποτελεσματική διαχείριση των υφιστάμενων συνθηκών στο πλαίσιο της ακαδημαϊκής εργασίας. Ωστόσο, η επιτόπια εργασία, και ιδιαίτερα η επιτόπια εργασία σε κατοικίες παρουσιάζει μια σειρά από πρόσθετες προκλήσεις που μπορούν να επηρεάσουν αρνητικά τη μάθηση και τη συμμετοχή των μαθητών. Σε αυτό το κομμάτι, θα επισημάνω μερικές από τις βασικές προκλήσεις που μπορεί να χρειαστεί να λάβει υπόψη το προσωπικό όταν σχεδιάζει και προετοιμάζεται για επιτόπια εργασία με βάση τις δικές μου εμπειρίες. Αυτό ακολουθεί μια προσέγγιση προγραμμάτων σπουδών χωρίς αποκλεισμούς, καθώς ενώ μπορούν να γίνουν συγκεκριμένες προσαρμογές για μαθητές με διαγνωσμένες παθήσεις, ένα σημαντικό ποσοστό μπορεί να μην αποκαλύψει την ασθένειά τους ή να μην έχει διάγνωση. Επιπλέον, πολλές από τις αλλαγές που μπορούν να γίνουν στα προγράμματα σπουδών μπορούν να ωφελήσουν όλους τους μαθητές.
Κοινή γλώσσα
Είναι πρώτα σημαντικό να γίνει διάκριση μεταξύ ασθένειας ψυχικής υγείας και ευεξίας, που είναι όροι που χρησιμοποιούνται συχνά εναλλακτικά ή ακατάλληλα. Thorley [2] παρέχει ορισμένους σαφείς ορισμούς αυτής της ορολογίας:
‚Η Ψυχική Ασθένεια σχετίζεται με το πού ένα άτομο βιώνει τα συμπτώματα μιας ή περισσότερων κλινικά διαγνώσιμων καταστάσεων ψυχικής υγείας. Αυτές οι καταστάσεις μπορεί να κυμαίνονται από σοβαρές και διαρκείς -όπως η διπολική διαταραχή και η ψύχωση- έως πιο κοινές καταστάσεις όπως η κατάθλιψη και το άγχος. Ένα άτομο με ψυχική ασθένεια μπορεί να έχει λάβει ή να μην έχει λάβει διάγνωση και μπορεί να αναζητά ή να μην λαμβάνει θεραπεία. Ωστόσο, παρουσιάζουν συμπτώματα που πληρούν το όριο για διάγνωση.
Η Ψυχική Δυσφορία σχετίζεται με το πού ένα άτομο αναφέρει αρνητική ψυχική υγεία, αλλά δεν είναι σαφές ότι αυτό πληροί το όριο για μια κλινική διάγνωση. Μπορεί να εξεταστεί όταν τα άτομα αναφέρουν μόνοι τους προβλήματα ψυχικής υγείας που δεν έχουν υποβληθεί σε μέτρα κλινικού προσυμπτωματικού ελέγχου.
Η ευημερία σχετίζεται με τον βαθμό στον οποίο ένα άτομο αισθάνεται καλά και λειτουργεί θετικά.‚
Όταν οι μαθητές έχουν διαγνωσμένη ψυχική ασθένεια, συνιστάται να συνεργαστείτε με τον μαθητή και τον σύμβουλό του για αναπηρία πριν από οποιαδήποτε εργασία πεδίου, καθώς οι προσαρμογές μπορεί να είναι πιο περίπλοκες από αυτές που περιγράφονται παρακάτω και στο επόμενο ιστολόγιο, οι οποίες έχουν σχεδιαστεί για να παρέχουν μια πιο υποστηρικτική περιβάλλον. Είναι επίσης σημαντικό να σημειωθεί ότι η ψυχική υγεία ενός ατόμου μπορεί να επιδεινωθεί ανά πάσα στιγμή και η έρευνα πεδίου μπορεί να συνεπάγεται στρεσογόνους παράγοντες που συμβάλλουν σε αυτό.
Εργασία πεδίου και άγχος
Το πιο σημαντικό πράγμα που πρέπει να αναγνωρίσουμε με την επιτόπια εργασία σε κατοικίες είναι ότι οι μαθητές (και το προσωπικό) απομακρύνονται από τις κανονικές καθημερινές δομές και τα δίκτυα υποστήριξής τους, με πιθανές επιπτώσεις στην ευημερία. Εκείνα τα άτομα που έχουν υπάρχουσες παθήσεις MH είναι πιθανό να έχουν ένα σύνολο τεχνικών που τους βοηθούν να διαχειριστούν σε καθημερινή βάση, οι οποίες μπορεί να μην είναι διαθέσιμες σε αυτά ή να μειωθούν κατά την επιτόπια εργασία. Οι φίλοι, η οικογένεια και οι επαγγελματίες υγείας μπορεί να είναι μια κρίσιμη πηγή υποστήριξης και, επομένως, όταν εξετάζετε επιλογές για τοποθεσίες γηπέδων, προσπαθήστε να βεβαιωθείτε ότι η επικοινωνία είναι διαθέσιμη με κάποιο τρόπο με το «σπίτι». Αυτό δεν χρειάζεται απαραίτητα να είναι πλήρης πρόσβαση στο Διαδίκτυο εφόσον είναι διαθέσιμος κάποιος τύπος επικοινωνίας. Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι επικοινωνίες μπορεί να είναι πολύ περιορισμένες και αυτό μπορεί να απαιτεί επιπλέον εξέταση της υποστήριξης που διατίθεται από το προσωπικό στο γήπεδο. Βεβαιωθείτε ότι υπάρχει διαθέσιμος χρόνος μέσα στην ημέρα για επικοινωνία με το σπίτι και για οποιεσδήποτε άλλες δραστηριότητες που μπορεί να χρειάζονται οι άνθρωποι.
Σε γενικές γραμμές, όσες περισσότερες πληροφορίες παρέχετε στους μαθητές πριν από την επιτόπια εργασία τόσο το καλύτερο, καθώς αυτό θα τους επιτρέψει να εξετάσουν εάν ενδέχεται να χρειαστούν προσαρμογές. Ωστόσο, βεβαιωθείτε ότι οι πληροφορίες είναι έγκαιρες (δηλαδή όχι την ημέρα πριν πάτε) και παρουσιάζονται με σαφήνεια. Είναι καλή ιδέα να παρέχετε ευκαιρίες στους μαθητές να συζητήσουν τις ανησυχίες που μπορεί να έχουν και να παρέχετε μια σειρά επιλογών (π.χ. στελέχη ευημερίας/ευημερίας, δάσκαλοι κ.λπ.). Στο δικό μου ίδρυμα χρησιμοποιούσαμε μαθήματα εικονικού πεδίου για να προετοιμάσουμε τους μαθητές για το πεδίο, χρησιμοποιώντας τα όχι μόνο για να παρέχουμε εμπειρία σχετικά με τους τύπους τοπίου, την ανάγνωση πριν από το γήπεδο και τις δραστηριότητες, αλλά και τη στέγαση. Αυτό μπορεί να μετριάσει κάποιες από τις ανησυχίες γύρω από το άγνωστο και να επιτρέψει στους μαθητές να εξετάσουν καλύτερα ορισμένες από τις προκλήσεις που μπορεί να αντιμετωπίσουν.
Διεύρυνση των αξιολογήσεων κινδύνου
Κατά την προετοιμασία επιτόπιων μαθημάτων, είμαστε όλοι συνηθισμένοι να παρέχουμε μια εκτίμηση κινδύνου που θα πρέπει να περιλαμβάνει διαδικασίες εκκένωσης σε περίπτωση ατυχήματος. Αυτό θα πρέπει τώρα να περιλαμβάνει επίσης την εξέταση πιθανών ζητημάτων MH, όπως καταστάσεις που μπορεί να θεωρηθούν ως αιτίες για συγκεκριμένες φοβίες, όπως περιορισμένοι χώροι, ύψη κ.λπ. Είναι απίθανο να αντιμετωπίσετε ένα κρίσιμο περιστατικό MH σε μια απομακρυσμένη τοποθεσία, αλλά θα μπορούσε να συμβεί και επομένως οι διαδικασίες εκκένωσης θα πρέπει να προγραμματιστούν εκ των προτέρων. Η κύρια διαφορά εδώ είναι στη διαχείριση της κατάστασης μέχρι να φτάσουν οι υπηρεσίες έκτακτης ανάγκης, και αυτή είναι η κατάσταση που οι περισσότεροι από τους συναδέλφους μου αισθάνονται ανίκανοι να αντιμετωπίσουν.
Σε σχέση με τον σωματικό τραυματισμό, οι περισσότεροι οργανισμοί θα παρέχουν στο προσωπικό εκπαίδευση πρώτων βοηθειών, ορισμένοι συγκεκριμένα σχεδιασμένο για επιτόπια εργασία. Ωστόσο, υστερούμε όσον αφορά την ψυχική υγεία. Η εκπαίδευση Πρώτων Βοηθειών Ψυχικής Υγείας είναι διαθέσιμος, αλλά αυτό δεν έχει σχεδιαστεί για απομακρυσμένες τοποθεσίες και είναι πιο ευθυγραμμισμένο με μακροπρόθεσμη παρακολούθηση. Ως εκ τούτου, υπάρχει επείγουσα ανάγκη για πιο ειδική εκπαίδευση για το προσωπικό που διεξάγει εξ αποστάσεως επιτόπια εργασία.
Στο επόμενο ιστολόγιό μου, θα συζητήσω τις κοινές ανησυχίες για την MH και μερικές απλές ρυθμίσεις που μπορούν να βοηθήσουν στη μείωση του συνολικού κινδύνου.
βιβλιογραφικές αναφορές
[1] Stokes, A., Feig, A. Atchison, C. & Gilley, B (2019). Κάνοντας την επιτόπια εργασία της γεωεπιστήμης περιεκτική και προσβάσιμη για μαθητές με αναπηρίες. Γεώσφαιρα. 10.1130/GES02006.1.
[2] Thorley, C (2017) Not By Degrees: Improving Student Mental Health in the UK’s Universities. Institute for Public Policy Research, Λονδίνο
Ο Δρ Lesley Batty είναι αναγνώστης στην Οικολογική Εκπαίδευση στη Σχολή Γεωγραφίας, Γης και Περιβαλλοντικών Επιστημών του Πανεπιστημίου του Μπέρμιγχαμ
