Με τον Covid να ωθεί περισσότερους εργοδότες να εξετάσουν τις ρυθμίσεις εξ αποστάσεως, η απασχόληση έχει εκτοξευτεί στα ύψη μεταξύ των ενηλίκων με αναπηρία.
Ben Casselman | Οκτ. 25, 2022
Η ισχυρή αγορά εργασίας μετά την πανδημία δίνει ώθηση σε μια ομάδα που συχνά μένει στο περιθώριο της οικονομίας: τους εργαζόμενους με αναπηρίες.
Οι εργοδότες, απελπισμένοι για εργαζομένους, επανεξετάζουν τις απαιτήσεις για θέσεις εργασίας, αναθεωρούν τις διαδικασίες πρόσληψης και συνεργάζονται με μη κερδοσκοπικές ομάδες για να προσλάβουν υποψηφίους που κάποτε μπορεί να είχαν παραβλέψει. Ταυτόχρονα, το νέο άνοιγμα των εταιρειών στην εξ αποστάσεως εργασία οδήγησε σε ευκαιρίες για άτομα των οποίων η αναπηρία καθιστά δύσκολη ή αδύνατη την προσωπική εργασία —και τη φορολογική καθημερινή μετακίνηση που απαιτεί—.
Ως αποτέλεσμα, το ποσοστό των ενηλίκων με αναπηρία που εργάζονται έχει αυξηθεί στα ύψη τα τελευταία δύο χρόνια, ξεπερνώντας κατά πολύ το προπανδημικό επίπεδο και ξεπερνώντας τα κέρδη μεταξύ των ατόμων χωρίς αναπηρία.
Μερίδιο απασχολούμενος, αλλαγή από τον Ιαν. 2020
Σε συνεντεύξεις και έρευνες, τα άτομα με αναπηρία αναφέρουν ότι λαμβάνουν όχι μόνο περισσότερες προσφορές εργασίας, αλλά και καλύτερες, με υψηλότερες αμοιβές, μεγαλύτερη ευελιξία και περισσότερο άνοιγμα στην παροχή καταλυμάτων που κάποτε θα απαιτούσαν αγώνα, αν τους προσφερόταν καθόλου.
«Ο νέος κόσμος στον οποίο ζούμε άνοιξε την πόρτα λίγο περισσότερο», δήλωσε ο Gene Boes, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του Northwest Center, ενός οργανισμού στο Σιάτλ που βοηθά τα άτομα με αναπηρία να γίνουν πιο ανεξάρτητα. «Οι πόρτες ανοίγουν ευρύτερα επειδή υπάρχει απλώς περισσότερη ζήτηση για εργατικό δυναμικό».
Ο Samir Patel, ο οποίος ζει στην περιοχή του Σιάτλ, έχει πτυχίο κολεγίου και πιστοποιήσεις στη λογιστική. Αλλά έχει επίσης διαταραχή του φάσματος του αυτισμού, η οποία του έχει δυσκολέψει να βρει σταθερή δουλειά. Έχει περάσει το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του σε προσωρινές θέσεις εργασίας που βρέθηκαν μέσω γραφείων στελέχωσης. Η μεγαλύτερη δουλειά του διήρκεσε λίγο περισσότερο από ένα χρόνο. πολλά κράτησαν μόνο λίγους μήνες.
Αυτό το καλοκαίρι, ωστόσο, ο κ. Patel, 42 ετών, πήρε μια μόνιμη δουλειά πλήρους απασχόλησης ως λογιστής σε μια τοπική μη κερδοσκοπική ομάδα. Η δουλειά έφερε αύξηση 30 τοις εκατό, μαζί με παροχές συνταξιοδότησης, πιο προβλέψιμα ωράρια και άλλα προνόμια. Τώρα σκέφτεται να αγοράσει ένα σπίτι, να ταξιδέψει και να βγει ραντεβού — βήματα που έμοιαζαν αδύνατα χωρίς τη σταθερότητα μιας σταθερής δουλειάς.
«Είναι μια ώθηση στην αυτοπεποίθηση», είπε. «Υπήρχαν στιγμές που ένιωθα ότι ήμουν πίσω».
Ο κ. Patel, του οποίου η αναπηρία επηρεάζει την ομιλία του και μπορεί να δυσκολέψει τη συνομιλία, συνεργάστηκε με έναν προπονητή απασχόλησης στο Northwest Centre για να τον βοηθήσει να ζητήσει καταλύματα τόσο κατά τη διάρκεια της συνέντευξης όσο και μόλις ξεκίνησε τη δουλειά. Και ενώ ο κ. Patel συνήθως προτιμά να εργάζεται στο γραφείο, ο νέος του εργοδότης του επιτρέπει επίσης να εργάζεται εξ αποστάσεως όταν χρειάζεται — μια μεγάλη βοήθεια τις ημέρες που βρίσκει την αισθητηριακή υπερφόρτωση του γραφείου συντριπτική.
«Αν έχω τις κακές μου μέρες, απλά παίρνω το φορητό υπολογιστή και δουλεύω από το σπίτι», είπε.
Οι εργαζόμενοι με αναπηρία έχουν δει εδώ και καιρό την τύχη τους να πέφτει με την οικονομία. Ο ομοσπονδιακός νόμος απαγορεύει στους περισσότερους εργοδότες να κάνουν διακρίσεις εις βάρος των ατόμων με αναπηρία και τους απαιτεί να κάνουν εύλογες ρυθμίσεις. Όμως η έρευνα έχει βρει ότι οι διακρίσεις παραμένουν συχνές: Ένα Μελέτη 2017 διαπίστωσε ότι οι αιτήσεις εργασίας που αποκάλυψαν αναπηρία είχαν 26 τοις εκατό λιγότερες πιθανότητες να λάβουν τόκους από υποψήφιους εργοδότες. Και ακόμη και όταν μπορούν να βρουν δουλειά, οι εργαζόμενοι με αναπηρία συχνά συναντούν εμπόδια στην επιτυχία, από τις πόρτες του μπάνιου που δεν μπορούν να ανοίξουν χωρίς βοήθεια σε εχθρικούς συναδέλφους.
Οι εργαζόμενοι με αναπηρία —όπως και άλλες ομάδες που αντιμετωπίζουν εμπόδια στην απασχόληση, όπως εκείνοι με ποινικό μητρώο — τείνουν να επωφελούνται δυσανάλογα από τις ισχυρές αγορές εργασίας, όταν οι εργοδότες έχουν περισσότερο κίνητρο να αναζητήσουν ανεκμετάλλευτες δεξαμενές ταλέντων. Αλλά όταν χτυπήσει η ύφεση, αυτές οι ευκαιρίες γρήγορα στερεύουν.
«Έχουμε μια αγορά εργασίας που εισέρχεται τελευταία και πρώτη, και τα άτομα με αναπηρία είναι συχνά από τα τελευταία που εισέρχονται και τα πρώτα βγαίνουν», δήλωσε ο Άνταμ Οζίμεκ, επικεφαλής οικονομολόγος στο Economic Innovation Group, έναν ερευνητικό οργανισμό της Ουάσιγκτον.
Η απομακρυσμένη εργασία, ωστόσο, έχει τη δυνατότητα να σπάσει αυτόν τον κύκλο, τουλάχιστον για ορισμένους εργαζόμενους. Σε ένα νέα μελέτη, ο κ. Ozimek διαπίστωσε ότι η απασχόληση είχε αυξηθεί για τους εργαζόμενους με αναπηρία σε όλους τους κλάδους καθώς βελτιωνόταν η αγορά εργασίας, σύμφωνα με το συνηθισμένο πρότυπο. Αλλά έχει βελτιωθεί ιδιαίτερα γρήγορα σε βιομηχανίες και επαγγέλματα όπου η εξ αποστάσεως εργασία είναι πιο κοινή. Και πολλοί οικονομολόγοι πιστεύουν ότι η στροφή προς την εξ αποστάσεως εργασία, σε αντίθεση με την καυτή αγορά εργασίας, είναι πιθανό να αποδειχθεί διαρκής.
Πάνω από το 35 τοις εκατό των Αμερικανών με αναπηρία ηλικίας 18 έως 64 ετών είχαν δουλειά τον Σεπτέμβριο. Αυτό ήταν υψηλότερο από 31 τοις εκατό λίγο πριν την πανδημία και αποτελεί ρεκόρ στα 15 χρόνια που η κυβέρνηση παρακολουθεί. Μεταξύ των ενηλίκων χωρίς αναπηρία, το 78% είχε δουλειά, αλλά τα ποσοστά απασχόλησής τους μόλις επανήλθαν στο επίπεδο πριν από την πανδημία.
«Οι ενήλικες με αναπηρία έχουν δει τα ποσοστά απασχόλησης να ανακάμπτουν πολύ πιο γρήγορα», είπε ο κ. Οζίμεκ. «Αυτά είναι καλά νέα και είναι σημαντικό να καταλάβουμε αν αυτό είναι κάτι προσωρινό ή μόνιμο. Και το συμπέρασμά μου είναι ότι όχι μόνο είναι ένα μόνιμο πράγμα, αλλά θα βελτιωθεί».
Πριν από την πανδημία, η Κάθριν Γουίλτς ζήτησε επανειλημμένα από τον εργοδότη της να την αφήσει να εργαστεί από το σπίτι λόγω της αναπηρίας της, μιας χρόνιας αυτοάνοσης διαταραχής της οποίας τα συμπτώματα περιλαμβάνουν πόνο και έντονη κόπωση. Τα αιτήματά της απορρίφθηκαν.
Όταν όμως χτύπησε η πανδημία, το νοσοκομείο στο Γκραντ Ράπιντς του Μιχ., όπου η κα Γουίλτζ εργαζόταν στο τμήμα ιατρικών λογαριασμών την έστειλε στο σπίτι μαζί με πολλούς από τους συναδέλφους της. Τον περασμένο μήνα ξεκίνησε δουλειά σε νέο εργοδότη, ασφαλιστική εταιρεία, στην οποία θα μπορεί να εργάζεται μόνιμα εξ αποστάσεως.
Το να μπορεί να εργάζεται από το σπίτι ήταν υψηλή προτεραιότητα για την κυρία Wiltz, 31 ετών, επειδή οι θεραπείες που λαμβάνει καταστέλλουν το ανοσοποιητικό της σύστημα, αφήνοντάς την ευάλωτη στον κορωνοϊό. Και ακόμη κι αν αυτός ο κίνδυνος υποχωρήσει, είπε, θεωρεί ότι η προσωπική εργασία επιβαρύνει: Η προετοιμασία για δουλειά, η μετακίνηση στο γραφείο και η αλληλεπίδραση με τους συναδέλφους εξαντλούν τα αποθέματα ενέργειας που είναι ελάχιστα στην αρχή. Καθώς προσπάθησε να περάσει μια ιδιαίτερα δύσκολη μέρα πρόσφατα, είπε, σκέφτηκε πόσο δύσκολο θα ήταν να χρειαστεί να πάει στο γραφείο.
«Θα ήταν σχεδόν αδύνατο», είπε. «Θα πίεζα τον εαυτό μου και θα πίεζα το σώμα μου και υπάρχει πολύ μεγάλη πιθανότητα να είχα καταλήξει στο νοσοκομείο».
Υπάρχουν επίσης μικρότερα οφέλη. Η κυρία Wiltz μπορεί να πάρει τις μηνιαίες εγχύσεις φαρμάκων που λαμβάνει για τη θεραπεία της διαταραχής της κατά τη διάρκεια του μεσημεριανού της διαλείμματος, αντί να παίρνει άδεια από τη δουλειά. Μπορεί να χαμηλώσει τα φώτα για να αποτρέψει τις ημικρανίες. Δεν χρειάζεται να ανησυχεί ότι οι συνάδελφοί της την κοιτούν επίμονα και αναρωτιούνται τι φταίει. Όλα αυτά, είπε, την κάνουν πιο παραγωγική εργαζόμενη.
«Με κάνει πολύ πιο άνετη και ικανή να σκέφτομαι πιο καθαρά και να κάνω καλύτερη δουλειά ούτως ή άλλως», είπε.
Ο ξαφνικός αγκάλιασμα της εξ αποστάσεως εργασίας κατά τη διάρκεια της πανδημίας αντιμετωπίστηκε με κάποια οργή από ορισμένους ηγέτες για τα δικαιώματα αναπηρίας, οι οποίοι είχαν περάσει χρόνια προσπαθώντας, κυρίως χωρίς επιτυχία, να πείσουν τους εργοδότες να προσφέρουν μεγαλύτερη ευελιξία στους υπαλλήλους τους.
«Η εξ αποστάσεως εργασία και οι επιλογές εξ αποστάσεως εργασίας είναι κάτι για το οποίο η κοινότητά μας υποστηρίζει εδώ και δεκαετίες, και είναι λίγο απογοητευτικό το γεγονός ότι για δεκαετίες η εταιρική Αμερική έλεγε ότι είναι πολύ περίπλοκο, θα χάσουμε την παραγωγικότητα και τώρα ξαφνικά, σίγουρα, ας το κάνουμε», είπε ο Charles-Edouard Catherine, διευθυντής εταιρικών και κυβερνητικών σχέσεων για τον Εθνικό Οργανισμό για την Αναπηρία.
Ωστόσο, είπε ότι η αλλαγή είναι ευπρόσδεκτη. Για τον κ. Αικατερίνη, που είναι τυφλή, το να μην χρειάζεται να μεταβεί στη δουλειά σημαίνει να μην γυρίζει σπίτι με κοψίματα στο μέτωπό του και μώλωπες στο πόδι. Και για άτομα με πιο σοβαρούς περιορισμούς κινητικότητας, η εξ αποστάσεως εργασία είναι η μόνη επιλογή.
Πολλοί εργοδότες περιορίζουν τώρα την εξ αποστάσεως εργασία και ενθαρρύνουν ή απαιτούν από τους εργαζόμενους να επιστρέψουν στο γραφείο. Ωστόσο, οι ειδικοί αναμένουν ότι η εξ αποστάσεως και η υβριδική εργασία θα παραμείνει πολύ πιο συνηθισμένη και ευρύτερα αποδεκτή από ό,τι πριν από την πανδημία. Αυτό μπορεί να διευκολύνει τους εργαζομένους με ειδικές ανάγκες να συνεχίσουν να εργάζονται εξ αποστάσεως.
Η πανδημία μπορεί επίσης να αναδιαμορφώσει το νομικό τοπίο. Στο παρελθόν, οι εργοδότες αντιστέκονταν συχνά στο να προσφέρουν εξ αποστάσεως εργασία ως κατάλυμα σε εργαζομένους με αναπηρία και οι δικαστές σπάνια τους απαιτούσαν να το κάνουν. Αλλά αυτό μπορεί να αλλάξει τώρα που τόσες πολλές εταιρείες μπόρεσαν να προσαρμοστούν στην εξ αποστάσεως εργασία το 2020, δήλωσε η Arlene S. Kanter, διευθύντρια του Προγράμματος Δικαίου και Πολιτικής για την Αναπηρία στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου των Συρακουσών.
«Εάν άλλοι άνθρωποι μπορούν να δείξουν ότι μπορούν να εκτελούν καλά τη δουλειά τους στο σπίτι, όπως έκαναν κατά τη διάρκεια του Covid, τότε τα άτομα με αναπηρίες, όσον αφορά τη στέγαση, δεν θα πρέπει να στερούνται αυτό το δικαίωμα», είπε η κ. Kanter.
Η κ. Kanter και άλλοι ειδικοί προειδοποιούν ότι δεν θέλουν όλα τα άτομα με αναπηρία να εργάζονται εξ αποστάσεως. Και πολλές δουλειές δεν μπορούν να γίνουν από το σπίτι. Ένα δυσανάλογο ποσοστό εργαζομένων με αναπηρία απασχολείται στο λιανικό εμπόριο και σε άλλους κλάδους όπου η εξ αποστάσεως εργασία είναι ασυνήθιστη. Παρά τα πρόσφατα κέρδη, τα άτομα με αναπηρία εξακολουθούν να έχουν πολύ λιγότερες πιθανότητες να έχουν θέσεις εργασίας και πιο πιθανό να ζουν στη φτώχεια, σε σχέση με τα άτομα χωρίς αυτές.
«Όταν λέμε ότι είναι ιστορικά υψηλό, αυτό είναι απολύτως αλήθεια, αλλά δεν θέλουμε να στείλουμε το λάθος μήνυμα και να δώσουμε ένα χτύπημα στην πλάτη», είπε ο κ. Catherine. «Επειδή εξακολουθούμε να έχουμε διπλάσιες πιθανότητες να μείνουμε άνεργοι και εξακολουθούμε να αμείβουμε ανεπαρκώς όταν είμαστε αρκετά τυχεροί να εργαζόμαστε».
Τα θέματα αναπηρίας είναι πιθανό να γίνουν πιο εμφανή τα επόμενα χρόνια, επειδή η πανδημία έχει αφήσει δυνητικά εκατομμύρια ενήλικες να αντιμετωπίζουν μια αναπηρία. ΕΝΑ πρόσφατη μελέτη από την Federal Reserve Bank της Νέας Υόρκης υπολόγισε ότι σχεδόν δύο εκατομμύρια Αμερικανοί σε ηλικία εργασίας είχαν μείνει ανάπηροι λόγω του μακροχρόνιου Covid.
Οι εργοδότες που δεν βρίσκουν τρόπους να φιλοξενήσουν εργαζόμενους με αναπηρία – είτε μέσω απομακρυσμένης εργασίας είτε μέσω άλλων προσαρμογών – θα συνεχίσουν να αγωνίζονται για να βρουν υπαλλήλους, δήλωσε ο Mason Ameri, καθηγητής Επιχειρήσεων στο Πανεπιστήμιο Rutgers που μελετά την αναπηρία.
«Οι εργοδότες πρέπει να διαμορφωθούν», είπε. «Οι εργοδότες πρέπει να στραφούν. Διαφορετικά αυτή η έλλειψη εργατικού δυναμικού μπορεί να είναι πιο μόνιμη».
Ο Ben Casselman γράφει για τα οικονομικά, με ιδιαίτερη έμφαση στις ιστορίες που περιλαμβάνουν δεδομένα. Είχε προηγουμένως αναφερθεί για το FiveThirtyEight και τη Wall Street Journal.
