Την Κυριακή, ο Matt και εγώ τρέξαμε μαζί το Marine Corps 10k! Ήταν ο πρώτος αγώνας που έκανε κάποιος από τους δύο από το Cherry Blossom 10 Miler τον Απρίλιο του 2017, όταν ήμουν κρυφά 8 εβδομάδων έγκυος, και ήταν ο πιο μακρινός που έχω τρέξει από την περασμένη άνοιξη επίσης – ένα νέο ρεκόρ απόστασης μετά τον τοκετό!
Ήταν δύσκολο για μένα να επιστρέψω στο τρέξιμο μετά τον τοκετό. Όταν επιχείρησα για πρώτη φορά ένα σύντομο τρέξιμο γύρω από το μπλοκ, μερικούς μήνες μετά τον τοκετό, είχα πόνο στην περιοχή της τομής του τμήματος Γ, οπότε αποφάσισα να σταματήσω το τρέξιμο για μερικούς μήνες ακόμη. Επιπλέον, απλά δεν είχα την ενέργεια να τρέξω! Περισσότερη φυσική κατάσταση χαμηλών τόνων, όπως γιόγκα και περπάτημα, απλώς ένιωσα καλύτερα. Μόλις νωρίτερα αυτό το καλοκαίρι, περίπου 7 μήνες μετά τον τοκετό, άρχισα να νιώθω σωματικά έτοιμος να τρέξω ξανά ελαφρώς μεγαλύτερες αποστάσεις, αν και έμεινα μόνο σε ένα σύντομο τρέξιμο τις περισσότερες εβδομάδες, επειδή ήταν τόσο ζεστό έξω. Τώρα που είμαι 11 μήνες μετά τον τοκετό ΚΑΙ ο καιρός είναι επιτέλους δροσερός, το τρέξιμο είναι πολύ καλύτερο. Εξακολουθώ να μην έχω καμία επιθυμία να προπονηθώ σοβαρά όσον αφορά την απόσταση ή την ταχύτητα, αλλά να βγαίνω εκεί για χαλαρά ραντεβού με φίλους και να τρέχω με τον Matt και τον Riese (του ζητώ να σπρώξει το καρότσι… είναι τόσο δύσκολο) με κάνει χαρούμενο και ήμουν ενθουσιασμένος που έτρεξα 6,2 μίλια ξανά αυτό το περασμένο Σαββατοκύριακο για πρώτη φορά σε περισσότερο από ενάμιση χρόνο.
Ήμασταν τυχεροί με τον υπέροχο καιρό τρεξίματος για την ημέρα του αγώνα MCM φέτος. Είμαι βέβαιος ότι όσοι από εσάς τρέξατε τον πλήρη μαραθώνιο ήταν γεμάτοι – τα τελευταία χρόνια ήταν πολύ ζεστό την ημέρα του αγώνα, αλλά φέτος είχαμε θερμοκρασίες στα χαμηλά 50s που ήταν τέλεια. Κυρίως συννεφιασμένοι ουρανοί, επίσης, έτσι ώστε να μην μας τινάζει ο ήλιος.
Σχεδόν φόρεσα ένα μακρυμάνικο πουκάμισο αλλά αποφάσισα την τελευταία στιγμή να πάω με κοντομάνικα και χάρηκα πολύ που το έκανα γιατί σίγουρα θα ήμουν καυτή. ο Κοντό μανίκι Brooks Array είναι μια νέα αγαπημένη μου – λατρεύω το peekaboo back για ροή αέρα και πιο χαλαρή εφαρμογή – και έχω τρέξει στο Brooks Ravenna 9s τον τελευταίο καιρό και τους αγαπώ επίσης. (Αυτοί είναι σύνδεσμοι συνεργατών και ευχαριστώ τον Μπρουκς που μου έκανε δώρο και τα δύο αντικείμενα ως μέρος της συνεχιζόμενης πρεσβείας μου μαζί τους!)
Ήταν υπέροχο να τρέξω αυτόν τον αγώνα με τον Matt – ευχαριστώ τη μαμά μου που ήρθε πολύ νωρίς για να φροντίσει την Riese ενώ τρέχαμε και στους φίλους μας στο Η σανίδα του καρπουζιού που μας έκανες δώρο σαλιάρες για τον αγώνα! Αφού έφτασε η μαμά μου, ο Ματ και εγώ πήδηξαμε με ένα Lyft στην περιοχή εκκίνησης για τα 10k, που είναι κοντά στο Μνημείο της Ουάσιγκτον στο DC (ο μαραθώνιος ξεκινά στο Άρλινγκτον, αλλά ο μαραθώνιος και τα 10k τερματίζουν και οι δύο στο ίδιο μέρος). Τα καταφέραμε με άφθονο χρόνο για να τοποθετηθούμε και στα μαντρί μας.
Παραταχτήκαμε στο μαντρί 50-59 λεπτών αφού περιμέναμε να κάνουμε περίπου 9:30 λεπτά μίλια. Ήθελα να τελειώσω τον αγώνα νιώθοντας καλά και σκέφτηκα ότι θα ήταν περίπου ο ρυθμός που θα μπορούσα να διατηρήσω για 6,2 μίλια χωρίς να τρακάρω και να καώ. 🙂 Θυμάμαι όταν κάναμε το MCM 10k το 2014 ότι συνήθιζαν να είχαν ένα μικρό πανό „MCM 10k“ κρεμασμένο κάτω από τον κανονικό Μαραθώνιο του Σώματος Πεζοναυτών για την αψίδα εκκίνησης και τερματισμού για να αναγνωρίσουν τον ξεχωριστό αγώνα – δυσάρεστο που δεν ήταν εκεί φέτος ! Περίεργο να ξεκινάμε κάτω από μια αψίδα Μαραθωνίου όταν δεν κάναμε τον μαραθώνιο… η γραμμή τερματισμού ήταν με τον ίδιο τρόπο! Ας ελπίσουμε ότι θα επαναφέρουν το σύμβολο των 10k για την επόμενη χρονιά.
Και φεύγουμε! Είναι ωραίο που το 10k ξεκινά στο κέντρο της πόλης, ώστε να έχετε ωραία θέα στα μνημεία και το National Mall πριν κατευθυνθείτε πάνω από τη γέφυρα προς τη Βιρτζίνια.
Το πρώτο μίλι ήταν πολύ γεμάτο, οπότε ο Ματ και εγώ κάναμε κάποια αποφυγή και ύφανση, ώστε να ξεφύγουμε λίγο από τα πλήθη και να έχουμε χώρο για να τακτοποιήσουμε έναν άνετο ρυθμό. Του είπα ότι ήταν ευπρόσδεκτος να με εγκαταλείψει για να τρέξω πιο γρήγορα, αλλά είπε ότι ήταν χαρούμενος που συμβαδίζει χαλαρά και παραμένει μαζί μου. Διασκεδαστικό να τρέχετε μαζί τον αγώνα! 🙂
Δεν κοίταξα πολύ το ρολόι μου (στην πραγματικότητα ξέχασα να το ξεκινήσω μέχρι περίπου ένα λεπτό πριν από τον αγώνα – ωχ) και απλώς πέρασα από την αίσθηση, προσπαθώντας να μην ξεκινήσω πολύ γρήγορα από τον ενθουσιασμό, ειδικά όταν ξεσπάσαμε από τα τεράστια πλήθη.
- Μίλι 1: 9:44
- Μίλι 2: 9:06
Ξεκινήσαμε στη γέφυρα προς τη Βιρτζίνια στο πλήρες μαραθώνιο μίλι 20 – oof – που νομίζω ότι ήταν περίπου στο 2 μίλι για εμάς τους 10 χιλιάδες! Θυμάμαι ότι αυτή η γέφυρα ήταν εκεί όπου ανατινάχτηκε ο μηριαίος μου κότσιος όταν έτρεξα τον πλήρη μαραθώνιο το 2016… ωραίο που επέστρεψα αλλά χωρίς όλη την κατάσταση με τους μηριαίους μηριαίους (και, ξέρετε, έχοντας τρέξει μόνο μερικά μίλια έναντι 20 μέχρι αυτό το σημείο).
Ο ήλιος είχε αρχίσει να βγαίνει λίγο σε αυτό το σημείο αλλά παρέμενε κυρίως συννεφιασμένος, κάτι που ήταν καλά νέα αφού δεν είχα καπέλο ή γυαλιά ηλίου! Είχαμε κάποια ωραία θέα στο νερό με τον ήλιο να διαπερνά, κάτι που αποσπούσε την προσοχή γιατί αυτή η γέφυρα είναι πολύ μεγάλη και λίγο λόφος!
Πλάνα δράσης c/o Ματ. 🙂
Όταν τελικά αφήσαμε τη γέφυρα και κατευθυνθήκαμε προς την Crystal City ήμασταν στο μίλι 4! Υπήρχε μόνο μία στάση νερού/Gatorade για τα 10k, και ήταν περίπου σε αυτό το σημείο, οπότε πιάσαμε λίγο και από τα δύο καθώς τρέχαμε.
- Μίλι 3: 9:26
- Μίλι 4: 9:40
Sidenote – πραγματικά εντυπωσιάστηκε από όποιον μπορεί να τρέξει κρατώντας μια σημαία. Υπήρχαν πολλοί άνθρωποι που έτρεχαν με ταμπέλες «στη μνήμη» στην πλάτη τους καθώς και με σημαίες. <3
Σε αυτό το σημείο είχα αρχίσει να κουράζομαι λίγο και το δεξί μου γόνατο και ο αστράγαλος με ενοχλούσαν λίγο, αλλά γενικά αισθανόμουν αρκετά καλά. Ήταν διασκεδαστικό όταν πλησιάσαμε το μίλι 5 και είδαμε την περιοχή εκκίνησης για τον πλήρη μαραθώνιο. Υπήρχε επίσης κάποια δυνατή μουσική σε αυτό το σημείο που με βοήθησε να ανεβάσει τη διάθεση μου!
Θυμάμαι αυτή τη θέα – πηγαίνοντας κάτω από τη γέφυρα σημαίνει ότι πλησιάζετε!
Όσο πλησιάζαμε στον τερματισμό τόσο περισσότεροι οι θεατές! Ευχαριστώ όσους ήταν ήδη έξω και ζητωκραύγαζαν, παρόλο που οι μαραθωνοδρόμοι δεν θα περνούσαν για πολύ καιρό ακόμα. Σας εκτιμήσαμε τόσο πολύ!
Μόλις είδαμε το σήμα 6 του μιλίου, αρχίσαμε να επιταχύνουμε για να τερματίσουμε με υψηλή νότα. Τρέχω πολύ αυτή τη διαδρομή με τον φίλο μου Sokphal, όπως γνωρίζετε, έτσι γνωρίζω πολύ καλά τον τελευταίο απότομο λόφο μέχρι τον τερματισμό στο Iwo Jimo. Ήμουν έτοιμος για αυτό και ο Matt και εγώ κάναμε ό,τι μπορούσαμε για να το ανεβούμε με ταχύτητα και να φτάσουμε στη γραμμή του τερματισμού!
- Μίλι 5: 9:06
- Μίλι 6: 9:18
- 0,2 nubbin ρυθμός: 8:59
Hooray – τα καταφέραμε!
Ο επίσημος χρόνος τερματισμού μας ήταν 59:30 (καλά, 59:32 για τον Ματ – προφανώς τον κέρδισα για 2 δευτερόλεπτα, παρόλο που περάσαμε πιασμένοι χέρι χέρι), με μέσο ρυθμό 9:35. Είχα δίκιο με την πρόβλεψή μου για τον χρόνο! Ήμουν περήφανος που έτρεξα τον αγώνα σε όλη τη διαδρομή και που ήμουν έξυπνος να μην το παρακάνω με τον ρυθμό νωρίτερα, έτσι δεν ένιωσα την ανάγκη να περπατήσω.
Το να πάρω το μετάλλιό μου στον αγώνα από έναν όμορφο πεζοναύτη δεν ήταν τρομερό. 😉
Όμορφα μετάλλια – περήφανοι που το κέρδισα!
Όταν έτρεξα τον πλήρη μαραθώνιο το 2016, ήμουν τόσο κουρασμένος, καυτός και με χτύπησε όταν τελείωσα που δεν κατάφερα να βγάλω μια εορταστική φωτογραφία με την Iwo Jima! Ο Ματ κι εγώ φροντίσαμε να πάμε εκεί για μια φωτογραφία αυτή τη φορά.
Μετά τη φωτογραφία μας και αρπάξαμε λίγο νερό, ο Ματ και εγώ κατευθυνθήκαμε προς Η σανίδα του καρπουζιού περίπτερο για να γιορτάσουμε μαζί τους και να τους ευχαριστήσουμε ξανά που μας έκαναν δώρο σαλιάρες για αυτόν τον αγώνα ως μέρος της συνεχιζόμενης συνεργασίας μας! Καρπούζι μετά το τρέξιμο = το καλύτερο.
Μου άρεσαν επίσης τα φανάρια καρπούζι. 🙂
Τι διασκεδαστικό πρωινό! Ένα 10k αισθάνθηκα σαν τον τέλειο πρώτο αγώνα πίσω – τόσο πολύ που ήταν μια πρόκληση, αλλά όχι τόσο που έπρεπε να αφιερώσω πολύ χρόνο στην προπόνηση. Juuuuust σωστά. Είμαι ενθουσιασμένος που ελπίζω να κάνω μερικούς ακόμη αγώνες τους επόμενους μήνες και να συνεχίσω να βγαίνω εκεί έξω και να απολαμβάνω αυτόν τον υπέροχο φθινοπωρινό τρέξιμο καιρό όσο διαρκεί! Θα παραμείνουμε στην περιοχή για την Ημέρα των Ευχαριστιών φέτος και ο Ματ, ο αδερφός μου, ο αρραβωνιαστικός του και εγώ σχεδιάζουμε ήδη να κάνουμε το αγαπημένο μας τοπικό τρένο γαλοπούλας, το Del Ray 5 Miler. Είμαι ενθουσιασμένος που θα ξεκινήσω ξανά τη γραμμή εκκίνησης ενός αγώνα σε λίγες μόνο εβδομάδες!
Ελπίζω όσοι από εσάς τρέξατε το MCM – το πλήρες ή το 10k – αυτό το περασμένο Σαββατοκύριακο να είχατε έναν υπέροχο αγώνα! Πείτε μου πώς πήγε – ή ποιους άλλους αγώνες θα έχετε αυτό το φθινόπωρο/χειμώνα!
