Έτρεξα τον δεύτερο αγώνα μου μετά τον τοκετό (ο πρώτος ήταν το Marine Corps 10k το φθινόπωρο), τον αγώνα δρόμου Fountainhead 10k-ish, που διεξήχθη από EX2 Adventuresαυτό το Σαββατοκύριακο!
Τον τελευταίο χρόνο, έχω εγκατασταθεί σε μια καλή εβδομαδιαία ρουτίνα 1 τρεξίματος (το Σαββατοκύριακο – και περιστασιακά ένα δεύτερο μικρότερο τρέξιμο μεσοβδόμαδα αλλά όχι συνήθως), 2 έως 3 μαθήματα γιόγκα και 1 boot camp την εβδομάδα.
Αυτό ήταν μια πολύ καλή ισορροπία για μένα – συνήθιζα να τρέχω 3 ημέρες την εβδομάδα πριν μείνω έγκυος και να κάνω 1 με 2 boot camps και 1 μάθημα γιόγκα, αλλά η αύξηση της συχνότητας της γιόγκα και η διατήρηση του χαλαρού τρεξίματος μόλις αισθάνθηκα πραγματικά σωστό για μένα μέχρι στιγμής στη ζωή της μαμάς μου. Πραγματικά ποθώ εκείνη τη στιγμή να είμαι ήρεμος και συγκεντρωμένος, και το τέντωμα είναι πολύ καλό.
Πριν από μερικούς μήνες, όμως, με τον καλό ανοιξιάτικο καιρό, άρχισα να με πιάνει η φαγούρα για να κάνω περισσότερο τρέξιμο και αγώνα. Δεν με ενδιέφερε να προσπαθήσω να κάνω γρήγορα και PR (αυτό θα ήταν πολύ περισσότερη προσπάθεια/χρόνος που ψάχνω να επενδύσω αυτήν τη στιγμή), αλλά μάλλον κάτι διασκεδαστικό που ήταν ακόμα μια πρόκληση αλλά με διαφορετικό τρόπο.
Συμμετοχή: αγώνας μονοπατιού!
Εάν διαβάζετε το ιστολόγιό μου για περισσότερα από 2 δευτερόλεπτα, ξέρετε ότι μου αρέσουν τα μονοπάτια – ο Matt, ο Riese και μου αρέσει η πεζοπορία και προσπαθώ να βγαίνουμε στα μονοπάτια όσο πιο συχνά μπορούμε.
Έχω κάνει αγώνες μονοπατιού στο παρελθόν, αλλά είχε περάσει καιρός – χάρη στο ιστολόγιο (δείτε τη σελίδα ανακεφαλαίωσης αγώνων τρεξίματος για να δείτε όλους τους προηγούμενους αγώνες που έχω κάνει, συμπεριλαμβανομένων των τρεχόντων PR κ.λπ.), ξέρω ότι έκανε το Burke Lake Park 15k Trail Race το 2014 και το XTERRA 10k Trail Race (τόσο διασκεδαστικό και SO MUDDY) και το EX2 Adventures Backyard Burn 5 Mile Trail Race το 2013.
Είχαν περάσει λοιπόν 5 χρόνια από τότε που έκανα έναν αγώνα μονοπατιού – ουάου!
Σαφώς, είχε περάσει πολύς καιρός από τότε που τα παπούτσια μου για τρέξιμο και πάτησα στα μονοπάτια!
Τους τελευταίους μήνες άρχισα να επαναφέρω τα χιλιόμετρα μου από μια άνετη απόσταση τρεξίματος 3 ή 4 μιλίων σε μια άνετη 6+ μίλια ξανά, και ένιωσα καλά να χτίζω αυτή τη βάση, οπότε όταν η φίλη μου που τρέχει η Grace και εγώ βρήκαμε αυτόν τον αγώνα μονοπατιού , αποφασίσαμε ότι η απόσταση „10k-ish“ (περίπου 7 μίλια) θα ήταν τέλεια.
Έμοιαζε σαν μια καλή πρόκληση, ειδικά επειδή στα μονοπάτια θα σήμαινε πολύ περισσότερο χρόνο στα πόδια μας έναντι 7 μιλίων σε έναν αγώνα δρόμου, αλλά ταυτόχρονα τίποτα που θα απαιτούσε ώρες προπόνησης τρεξίματος και καμία πίεση με το χρόνο .
Επιπλέον, μονοπάτια = σκιά, κάτι που είναι σημαντικό για τους καλοκαιρινούς αγώνες. Τέλειος!
Η Γκρέις και εγώ είχαμε ενθουσιαστεί για τον αγώνα, αλλά δυστυχώς ανακάλυψε το περασμένο Σαββατοκύριακο ότι τελικά δεν θα μπορούσε να κάνει τον αγώνα μονοπατιού λόγω μιας οικογενειακής εκδήλωσης που είχε προγραμματιστεί και δεν μπορούσε να χάσει. Μπαμ! Μου έλειψες, Γκρέις!
Ο αγώνας προσφέρει μεταφορές σαλιάρας, οπότε ρώτησα να δω αν κάποιος από τους συνηθισμένους φίλους μου στο τρέξιμο συμμετείχε σε αυτόν, αλλά όλοι ήταν απασχολημένοι. Οπότε ένιωσα σαν ηρεμία όταν η αναγνώστρια του ιστολογίου Άννα σχολίασε στην ανάρτησή μου στο blog μου την περασμένη εβδομάδα ότι αν η σαλιάρα ήταν ακόμα διαθέσιμη, την ενδιέφερε και θα ήθελε πολύ να τρέξουμε μαζί!
Διασκεδαστικο! Πάντα μου αρέσει να συναντώ αναγνώστες ιστολογίου και να κάνω νέους φίλους, και είμαι πολύ κοινωνικός δρομέας, οπότε ενθουσιάστηκα που είχα κάποιον να τρέξω μαζί του τον αγώνα.
Η Άννα ήταν πολύ ωραία και διαβάζει το blog μου εδώ και χρόνια – τόσο διασκεδαστικό που τη γνωρίζω!
Δεν είχαμε κανένα πρόβλημα να βρούμε ο ένας τον άλλον στην εκκίνηση, και όπως είναι τυπικό με μικρότερους αγώνες μονοπατιού, η περιοχή εκκίνησης ήταν πολύ χαλαρή και ήταν πολύ εύκολο να κάνουμε check-in, να πιάσουμε τις σαλιάρες μας, να πάμε στο μπάνιο, να παρατάξουμε και να τραβήξουμε φωτογραφίες με χρόνο για ελεύθερο. 🙂
Ας το κάνουμε!
Μετά την εκκίνηση, περάσαμε περίπου ένα τέταρτο μίλι στο δρόμο και μετά κατευθυνθήκαμε γρήγορα στα μονοπάτια, τα οποία ήταν πανέμορφα – τόσο καταπράσινα.
Αλλά επίσης: OMG τόσο λοφώδες!
Διανοητική σημείωση: την επόμενη φορά που θα κάνω αγώνα μονοπατιού, προπονηθείτε περισσότερο σε λόφους…!
Όταν φτάσαμε σε ένα ΤΡΕΛΟ απότομο τμήμα, είπα στην Άννα ότι θα χρειαζόταν να περπατήσω τις μεγάλες ανηφόρες από εδώ και στο εξής, διαφορετικά δεν ήμουν σίγουρος ότι θα μπορούσα να περάσω 7 μίλια, και ευτυχώς δεν είχε κανένα πρόβλημα με αυτό. 🙂
Οι περισσότεροι από τους ανθρώπους γύρω μας περπατούσαν επίσης στις ανηφόρες – υπήρχε ένα μέρος όπου χρειαζόμασταν βασικά μια σκάλα για να ανέβουμε, ήταν τόσο απότομο!
Μου πήρε περίπου ένα μίλι για να μπω σε ένα αυλάκι, αλλά μόλις το έκανα άρχισα να νιώθω καλά και να απολαμβάνω πραγματικά τον αγώνα!
Οι αγώνες μονοπατιού είναι ωραίοι επειδή αποσπάτε την προσοχή σας τόσο προσέχοντας το έδαφος/δεν σκοντάφτετε ή στρίβετε τον αστράγαλο που κάνει τα μίλια να περνούν. Η συνομιλία με την Άννα ήταν επίσης μια ωραία απόσπαση της προσοχής, και ήταν ωραίο να μην ανησυχείς για το χρόνο/τον ρυθμό και να απολαμβάνεις απλώς το περιβάλλον και την παρέα.
Έφερα πίσω στον παλιό μου φίλο το γιλέκο ενυδάτωσης Nathan intensity – νομίζω ότι η τελευταία φορά που το φόρεσα ήταν πιθανώς για το Cherry Blossom 10 Miler τον Απρίλιο του 2017, αφού δεν έχω κάνει μεγάλες διαδρομές από τότε!
Σχεδόν δεν φορούσα το γιλέκο αφού ήξερα ότι θα αφιερώναμε χρόνο στις στάσεις του νερού, αλλά σκέφτηκα ότι μπορεί να ήταν καλό να έχω το δικό μου νερό για να μην αφυδατωθώ, και στο τέλος ήμουν πραγματικά χαίρομαι που το είχα! Σταματήσαμε ακόμα στις στάσεις του νερού, αλλά μόλις πήρα το Gatorade αντί για νερό και ήταν μια ωραία επιπλέον ώθηση ενέργειας.
Θολή selfie:
Δεν είχα τζελ στο σπίτι, αλλά σκέφτηκα ότι μπορεί να ήθελα λίγο καύσιμο μιας και θα τρέχαμε για περίπου μιάμιση ώρα, οπότε άρπαξα ένα τυχαίο Πακέτο σνακ με στύψιμο Mamma Chia από το ντουλάπι και το έφερα μαζί μου.
Κατέληξε να είναι τέλειο – το έφαγα αργά ξεκινώντας περίπου στα μισά του δρόμου και αυτό συν το ότι το Gatorade έκανε το κόλπο.
Τα τελευταία δύο μίλια πέρασαν γρήγορα και τρέξαμε περισσότερες από τις ανηφόρες όταν ξέραμε ότι πλησιάζαμε. Εξακολουθούσα να ένιωθα καλά, αν και οι τετρακέφαλοι και τα γόνατά μου το ένιωθαν λίγο στις κατηφόρες, και ο δεξιός μου αστράγαλος σχεδόν κύλησε σε ένα σημείο, οπότε έπρεπε να προσέχω να μην το τσιμπήσω!
Επιτυχία! Ήμουν ενθουσιασμένος που είδα τον Matt και τον Riese να μας ζητωκραυγάζουν στη γραμμή του τερματισμού – έφτασαν τα ξημερώματα λίγο πριν τελειώσουμε. 🙂
Ήρθαμε σε λιγότερο από 1 ώρα και 40 λεπτά, που περιελάμβανε περπάτημα σε μερικές από τις ανηφόρες, αφιερώνοντας χρόνο στις στάσεις νερού, λήψη δύο φωτογραφιών κ.λπ.
7+ μίλια – νέο ρεκόρ απόστασης μετά τον τοκετό για μένα!
EX2 Adventures έκαναν εξαιρετική δουλειά με αυτόν τον αγώνα – ήταν πραγματικά οργανωμένοι, τα μονοπάτια ήταν καλά σηματοδοτημένα, οι σταθμοί βοήθειας ήταν καλά στελεχωμένοι και εφοδιασμένοι, και το φαγητό μετά τον αγώνα ήταν έτοιμο.
Είχα κάνει έναν από τους αγώνες τους στο παρελθόν και ήταν τόσο φοβεροί όσο θυμόμουν. Έχουν ένα σωρό αγώνες όλο το καλοκαίρι και τώρα θέλω να κάνω άλλον έναν!
Ήμουν για τα μπουρίτο πρωινού, αλλά είχαν επίσης πίτσα και κάθε είδους άλλα πράγματα. Και καφέ!
Τα burritos ήταν νεανικά, οπότε είχα μερικά. 🙂 Η Riese έφαγε λίγο από τα δικά μου και της άρεσε επίσης! Ήταν επίσης πολύ στην τελετή απονομής και χειροκροτούσε για όλους. Χαχαχα!
Τι διασκεδαστικό πρωινό! Αφού αποχαιρετήσαμε την Άννα, ο Ματ και εγώ πήγαμε τη Ρίζ σε μια μικρή εκδρομή πριν ξεκινήσουμε για το σπίτι. Της άρεσε!
Είμαι ενθουσιασμένος που ελπίζω να κάνω περισσότερους αγώνες πίστας αυτό το καλοκαίρι γιατί ξέχασα πόσο τους αγαπώ!
Υπέροχη αίσθηση κοινότητας, πολύ πιο χαμηλών τόνων από τους αγώνες δρόμου, η σκιά είναι το παν στον ζεστό καιρό και τα μονοπάτια είναι ιδανικά για μένα αυτή τη στιγμή όπου δεν είμαι στην ταχύτητα, αλλά απολαμβάνω να βγαίνω έξω.
Τα μετάλλια είναι πολύ ενδιαφέροντα
Άλλο ένα ιδιαίτερο ευχαριστώ στην αναγνώστρια του ιστολογίου Άννα που μου έκανε παρέα εκεί έξω και που διάβαζε το blog μου όλα αυτά τα χρόνια! Μέχρι την επόμενη φορά!
Έχετε κάνει ποτέ αγώνα μονοπατιού;
Και/ή: τι υπάρχει στο αγωνιστικό σας ημερολόγιο αυτό το καλοκαίρι;
Σημειώστε ότι υπάρχουν σύνδεσμοι συνεργατών σε αυτήν την ανάρτηση.
